زخم های آلوده نقص موضعی یا حفره های پوستی یا بافت نرم بافتی است که در آن موجودات بیماری زا به بافت های قابل اطمینان اطراف زخم حمله می کنند. عفونت زخم باعث پاسخ ایمنی بدن می شود، باعث التهاب و آسیب بافتی و همچنین کاهش روند بهبودی می شود. بسیاری از عفونت ها به تنهایی و به صورت خودجوش حل می شوند، مانند یک خراش یا فولیکول موی آلوده. سایر عفونت ها، اگر بدون درمان باقی بمانند، می توانند شدید تر شوند و به مداخله پزشکی نیاز دارند.
پوست اولین خط دفاع بدن است، سطح آن توسط یک فیلم نازک اسید تولید شده توسط غدد سباسه به نام گوشته اسید محافظت می شود. این گوشته اسید یک مانع پویا است که pH پوست را تنظیم می کند و میکروارگانیسم ها را به نام فلور طبیعی که باعث جلوگیری از ورود پاتوژن ها به بدن می شود را حفظ می کند. پاتوژن اغلب برخی از فلور های طبیعی را عوض می کند و مکان های خاصی را استعمال می کند، اما اغلب اوقات این امر منجر به عفونت نمی شود و پاسخ ایمنی را تحریک نمی کند. با این حال، زمانی که پوست شکسته شود و یا اگر سیستم ایمنی به مخاطره افتاده باشد، هر یک از میکروارگانیسم ها کلنی سازی پوست و یا معرفی زخم را می تواند یک عفونت ایجاد کند. میکروارگانیسم هایی که احتمالا زخم را آلوده می کنند، عمدتا بستگی به این دارد که چه میکروارگانیسم ها بر روی پوست وجود دارد، و همچنین عمق و محل زخم
ارائه بالینی زخم های آلوده شامل تب، اریتم، ادم، اندوراسیون، افزایش درد و تغییر در زهکشی به ماهیت پتاسیم است. با این حال، علائم عفونت در زخم های مزمن یا بیماران دچار اختلال می تواند مشکل تر باشد. در این موارد، تشخیص ممکن است به علائم غیر خاص مانند از دست دادن اشتها، ضعف، و یا کاهش کنترل گلیسمی در افراد مبتلا به دیابت کمک کند.
بیشتر زخم های آلوده ناشی از کلونیزاسیون باکتری ها هستند که از فلور طبیعی روی پوست و یا باکتری های دیگر قسمت های بدن یا محیط خارج می شوند. شایعترین عفونت باکتریها استافیلوکوکوس اورئوس و سایر انواع استافیلوکوک است.
چاقی برای بسیاری از افراد واقعیت زندگی است. بیش از یک سوم از بزرگسالان چاق هستند، چاقی نگرانی پزشکی است که اکثر مردم را درگیر کرده است، حال اینکه خود چاق هستند یا یکی از عزیزانشان. برای بسیاری از بیماران چاق، رفتن به پزشک مشقت بار و شرم آور است و این موضوع باعث می شود آنها به دنبال درمان های مناسب برای زخم خود نباشند.
مهم است که پزشکان تجهیزات پزشکی مناسب برای درمان زخم بیماران چاق داشته باشند.
معاینات پزشک ناراحت کننده هستند، زیرا همیشه تجهیزات پزشکی لازم را برای ارائه بهترین خدمات ممکن به بیمار چاق را ندارند. این تجهیزات شامل ترازوهایی هستند که بیش از 300 پوند را اندازه گیری نمی کنند، دستگاه های فشار خون که برای بازوی بیماران کوچک هستند، اسپکولوم هایی که مناسب نیستند، سوزن های سرنگ تزریقی که به اندازه کافی بلند نیستند و لباس هایی که مناسب نیستند.
بسیاری از بیماران چاق با توجه به این دلایل، معاینه شدن را به تأخیر می اندازند. از آنجا که چاقی یکی از عوامل خطر برای بسیاری از مشکلات سلامتی است، مهم است که آنها به طور منظم پاپ اسمیر، آزمایشات پستان و لگن را همراه با دیگر مراقبت های معمول دریافت کنند.
هنگامی که برای یک بیمار مبتلا به دیابت است، ضروری است که پزشک به طور منظم بیمار را معاینه کند، به خصوص اگر آنها مبتلا به زخم های دیابتی یا سایر زخم های مزمن که در بیماران چاق رایج هست، باشند. طبق گزارش موسسه ملی دیابت و بیماری های گوارشی و کلیه، 29.1 میلیون نفر از افراد دچار دیابت نوع 2 در سال 2012بوده اند. با این حال، حدود 8.1 میلیون نفر حتی نمی دانستند که این بیماری وجود دارد. و این بی اطلاعی می تواند به این دلیل باشد که از معاینات منظم پزشکی اجتناب می کنند.
به گفته انجمن اروپایی تغذیه بالینی و متابولیسم، بیماران چاق دارای احتمال بیشتری برای ایجاد زخم های مزمن هستند که عبارتند از:
این زخم ها می تواند برای بیمار جدی باشند و نیاز به مراقبت کامل دارند، بنابراین مهم است که هر کسی که زخم مزمن دارد، به طور منظم معاینه شود. بیماران چاق بسیاری رژیم غذایی را دنبال نمی کنند، که این موضوع می تواند مانع از بهبود زخم شود. بیماران چاق همچنین ممکن است به علت گردش خون ضعیف، تاخیر بهبود زخم را تجربه کنند.
برای مقالات بیشتر به سایت تلما مراجعه کنید.
زخم جراحی که به عنوان یک برش شناخته می شود، زخم ناشی از ابزار مخصوص برش، به نام اسکالپل است که در طی عمل جراحی توسط پزشک صورت می گیرد. زخم جراحی در یک محیط کاملا استریل ایجاد می شود که در آن بسیاری از متغیرها مانند باکتری ها، اندازه زخم، محل و ماهیت زخم را می توان کنترل کرد.
زخم جراحی به دلایل مختلفی توسط جراح ایجاد می شود. در برخی از موارد ، عمل جراحی جهت درمان و یا بررسی بیشتر شرایط لازم است. در هر روش جراحی، زخم با برش جراحی به منظور باز کردن لایه های بافت، برای دسترسی به منبع بیماری و یا آسیب، ایجاد خواهد شد.
متخصصان زخم، زخم های جراحی را بر اساس میزان آلودگی در چهار دسته اصلی تقسیم می کنند: زخم تمیز، زخم تمیز در معرض عفونت، زخم عفونی، زخم آلوده با عفونت شدید. این دسته بندی ها، متخصص زخم را قادر می سازد تا پیش بینی خطر ابتلا به عفونت و نتایج درمان زخم را بهتر پیش بینی کند و از این طریق بهترین روش درمان برای هر نوع از زخم جراحی را تجویز کند.
در زخم های جراحی تمیز، نشانه ای از التهاب و عفونت وجود ندارد. این نوع زخم ها شامل دستگاه تنفسی، دستگاه گوارشی و دستگاه تناسلی نیست. جراحی لاپاروسکوپی، عمل های جراحی پوست، جراحش چشم و عروق نمونه خوبی برای این دسته از زخم ها هستند.
زخم های تمیز که در معرض خطر ابتلا به عفونت هستند جزو دسته دوم بوده و بسیار خطرناک هستند. مانند زخم جراحی دستگاه گوارشی، تنفسی و یا دستگاه تناسلی. مراقبت از این زخم و تعویض به موقع پانسمان و رعایت بهداشت بسیار مهم است.
زمانی که یک شی خارجی با زخم تماس پیدا کند، جراحات ناشی از دسته سوم ایجاد می شود. این شی می تواند گلوله، تیغ چاقو یا یک شی نوک تیز باشد که این زخم نیاز به عمل جراحی خواهد داشت و احتمال عفونت در این نوع زخم ها زیاد است.
زخم جراحی آلوده و عفونی شامل زخم های می شود که یک شی خارجی در زخم وجود داشته باشد. و یا به وسیله یک شی خارجی آلوده، زخم ایجاد شده باشد. همچنین زخم های جراحی آلوده شامل زخم هایی هستند که در معرض مواد معده و روده قرار خواهند گرفت.
زخم جراحی عفونی باید به دقت تحت درمان قرار گیرد. علائم عفونت زخم جراحی عبارت است از:
شما عزیزان می توانید جهت دریافت مشاوره رایگان زخم با شماره تلفن های 02166578715 و 02166578674 تماس حاصل فرمایید.
زخم، نتیجه عواملی مانند بریدگی، سوختگی یا بیماری است که باعث از بین رفتن یکپارچگی بافت می شود.
در برخی موارد از قبیل دیابت، نارسایی عروقی و یا زخم بستر، زخم ها با وجود مراقبت و درمان، در زمان انتظار بهبود نمی یابند. این زخم ها، زخم های مزمن که درمان نمی شوند نامیده می شود.
برای بهبود زخم، شرایطی وجود دارد. اول از همه، در گردش خون قسمت مورد نظر نباید هیچ مشکلی وجود داشته باشد. در غیر این صورت، اکسیژن مورد نیاز و سلول هایی که باعث بهبود زخم می شوند، به قسمت آسیب دیده نمی رسند و درمان انجام نمی شود. زخم ممکن است به دلایلی مانند اختلالات تغذیه ای، دیابت، استروئیدها، داروهای شیمی درمانی ، عفونت و مراقبت های نامناسب بهبود نیابد.
دیابت یک بیماری متابولیکی است که در اثر کمبود انسولین و مقاومت به انسولین در بافت به وجود می آید. اگرچه این بیماری باعث مشکلات بسیاری می شود، اما شناخته شده ترین جنبه آن بالا بودن سطح قند خون است. قند خون بالا سبب مشکلاتی در دیواره عروق و اعصاب می شود. علاوه بر این، سیستم ایمنی بدن را نیز تحت تأثیر قرار می دهد. وقتی همه این مشکلات به هم می پیوندند، بی حسی، مشکل گردش خون و مقاومت در برابر عفونت ها آشکار می شود. این وضعیت زخم پای دیابتی نامیده می شود. البته در این شرایط، زخم هایی که به هر علت به وجود می آیند، خیلی دیر بهبود می یابند. لازم به ذکر است که خود دیابت باعث ایجاد زخم نمی شود. بنابراین با مراقبت خوب می توان از ابتلا به زخم پای دیابتی جلوگیری کرد. با این حال، هنگام ابتلا به زخم، مراجعه به متخصص زخم ضروری است.
نارسایی شریانی: کلسترول بالا، فشار خون بالا و سیگار کشیدن باعث انسداد رگ های اصلی و شریان ها می شود. کاهش گردش خون، سبب زخم در پا می شود. با توجه به میزان انسداد، زخم ها خیلی دیر بهبود می یابند یا اصلا بهبود نمی یابند.
نارسایی وریدی: در رگ های پا، خون با کمک دریچه به سمت قلب حرکت می کند، با نارسایی در این دریچه ها، ابتدا خون در رگ ها لخته می شود و وضعیتی که واریس نامیده می شود اتفاق می افتد. سپس، در اطراف بافت ها ورم تشکیل و تغذیه بافت خراب می شود و زخم های بیشتر و بیشتر به وجود می آید.
زخم بستر، با تشکیل زخم در قسمت هایی از بدن که در معرض فشار بیش از حد قرار دارد، تعریف می شود. این زخم در افرادی که وابسته به بستر هستند و یا مدام از صندلی های چرخ دار استفاده می کنند دیده می شود.
گاهی اوقات ممکن است زخم ها به پاک کردن بافت های مرده نیاز داشته باشند. این کار دبریدمان نامیده می شود. بسته شدن زخم با روش های جراحی، اغلب یک روش کاربردی به خصوص در زخم های بستر است. از پیوند پوست نیز اغلب استفاده می شود.
علاوه بر این، از برنامه های کاربردی سلول های بنیادی در درمان زخم استفاده می شود و نتایج موفقیت آمیز نیز به دست می آید.
شما عزیزان می توانید جهت دریافت مشاوره رایگان زخم با شماره تلفن های 02166578715 و 02166578674 تماس حاصل فرمایید.
بسته شدن زخم با کمک خلاء، یک نوع درمان برای کمک به بهبود زخم است که همچنین با عنوان وکیوم زخم نیز شناخته شده است. در طول درمان، یک دستگاه فشار هوای روی زخم را کاهش می دهد. اینکار می تواند به بهبود زخم کمک کند.
گازهای موجود در اطراف ما فشاری را روی سطح بدن ما ایجاد می کنند. دستگاه وکیوم زخم این فشار بر روی سطح زخم را برطرف می کند. اینکار می تواند به بهبود زخم از راه های متفاوت کمک کند. وکیوم می تواند به آرامی مایع را از درون زخم بکشاند، تورم را کاهش دهد و ممکن است به پاک کردن زخم و حذف باکتری ها نیز کمک کند. وکیوم همچنین به نزدیک کردن لبه های زخم به یکدیگر کمک کرده و ممکن است رشد بافت جدید را که باعث بسته شدن زخم می شود را تحریک کند.
یک سیستم وکیوم زخم دارای چند بخش است. پانسمان فوم یا گاز که به طور مستقیم بر روی زخم قرار می گیرد. یک نوار چسب که زخم را پوشش می دهد و یک لوله زهکشی که از زیر چسب می آید و به یک پمپ خلاء قابل حمل متصل می شود. این پمپ فشار هوای بر روی زخم را از بین می برد. اینکار ممکن است به طور مداوم یا دوره ای انجام پذیرد.
پانسمان هر 24 تا 72 ساعت ت تعویض می شود. در طول درمان، شما نیاز به حمل پمپ قابل حمل به هر جایی که می روید، دارید.
ممکن است این درمان را برای زخم های تازه ( حاد ) نیاز داشته باشید. یا ممکن است برای زخم مزمن نیاز باشد. زخم مزمن زخمی است که با گذشت زمان به درستی درمان نمی شود. این زخم ها می توانند با زخم های مرتبط با دیابت رخ دهد. اگر اخیرا یک پیوند پوستی داشته اید، ممکن است نیاز به وکیوم زخم داشته باشید. همچنین شما ممکن است برای یک زخم بزرگ نیاز به وکیوم تراپی داشته باشید. زخم های بزرگ می تواند مدت زمان بیشتری برای بهبودی نیاز داشته باشند.
یک سیستم وکیوم زخم می تواند به سرعت درمان زخم شما کمک کند از طریق:
وکیوم تراپی زخم مزایای دیگری را نیز نسبت به سایر انواع مراقبت از زخم ارائه می دهد. ممکن است ناراحتی کلی شما را کاهش دهد. پانسمان معمولا نیاز به تعویض کمتری دارد. و پانسمان راحت تر در جای خود قرار می گیرد.
وکیوم زخم دارای برخی از خطرات نادر است، مانند:
آموزش مناسب در تعویض پانسمان می تواند به کاهش خطر این مشکلات کمک کند. همچنین، متخصص زخم شما وضعیت شما را به دقت بررسی کرده و به شما اطمینان می دهد که شما یک گزینه مناسب برای درمان هستید. برخی مشکلات می توانند خطر ایجاد عوارض را افزایش دهند، از جمله:
پزشک شما در مورد خطراتی که برای شما به وجود آید با شما بحث خواهد کرد. اطمینان حاصل کنید که با او درباره همه سوالات و نگرانی های خود صحبت کنید.
به احتمال زیاد نیازی به انجام کارهای زیادی برای آماده سازی برای وکیوم زخم ندارید. در بعضی موارد، ممکن است قبل از انجام این درمان، نیاز باشد صبر کنید. به عنوان مثال، ممکن است نیاز باشد که پزشک شما ابتدا عفونت زخم را درمان کند. ممکن است نیاز باشد که ابتدا بافت مرده یا آسیب دیده نیز از زخم شما حذف شود.
شما یا مراقب شما ( همراه ) ممکن است نیاز به آموزش در مورد نحوه استفاده از دستگاه VAC زخم داشته باشید. این کار در صورتی انجام می شود که بتوانید وکیوم زخم را در خانه داشته باشید. در موارد دیگر ممکن است نیاز به وکیوم تراپی زخم در یک کلینیک زخم داشته باشید. اگر شما در حال انجام درمان هستید، شما راجع به چگونگی استفاده از دستگاه آموزش خواهید دید.
اگر نیاز به انجام هر کار دیگری برای انجام وکیوم زخم داشته باشید درمانگر زخم شما به شما اطلاع خواهد داد.
اگر مبتلا به بیماری هستید که سبب ایجاد زخم می شود، نظیر دیابت، با درمانگر خود مشورت کنید. او می تواند به شما برای جلوگیری از به وجود آمدن زخم های جدید در آینده کمک کند.
برای مقالات بیشتر در مورد زخم به سایت وکیوم تراپی مراجعه کنید.