عواملی که خطر ایجاد زخم های مزمن را بالا می برد
عواملی که خطر ایجاد زخم های مزمن را بالا می بردعواملی که خطر ایجاد زخم های مزمن را بالا می برد
عواملی که خطر ایجاد زخم های مزمن را بالا می بردزخم باز چیست، علل، انواع و علائم آن
زخم باز چیست، علل، انواع و علائم آن
به طور کلی، زخم ها به دو دسته طبقه بندی می شوند. زخم بسته ( زخمی که پوست دست نخورده باقی می ماند ) و یا زخم باز ( در این حالت پوست شکافته یا ترک برداشته و بافت زیرین در معرض خطر محیط بیرونی قرار می گیرد ). در زخم باز احتمال خونریزی و عفونت افزایش می یابد.
علل، انواع و علائم زخم باز
- ساییدگی
زخم ساییدگی، زخم سطحی محسوب می شود که سبب آسیب لایه های بالایی پوست می شود که در پی تماس پوست با سطح سفت و یا سطح صاف با سرعت بالا ( دویدن ) ایجاد می شود. ساییدگی معمولا با کمی درد و خونریزی همراه است که پس از مدت کوتاهی بعد از آسیب اولیه ظاهر می شود.
- پارگی یا دریدگی
این نوع از زخم باز، ناشی از پاره شدن پوست به وسیله یک شی خارجی است. لبه های این زخم به طور نامنظم بوده و باعث درد و خونریزی بیشتری نسبت به زخم ساییدگی دارد. به طور کلی زخم پارگی، ناشی از ضربه ( مانند تصادف ) و یا تماس با شی تیز است.
- برش یا شکاف پوست
در بیشترین حالت این نوع از زخم باز، ناشی از عمل جراحی و بریدگی پوست با یک شی تیز است، مانند چاقو یا تیغ جراحی. این نوع از زخم های باز، اغلب به صورت خطی و صاف هستند.
- بسته به عمق و محل زخم باز، یک برش می تواند عامل تهدید کننده زندگی فرد باشد و باعث آسیب جدی شود. به ویژه اگر شامل اندام ها حیاتی، رگ های خونی مهم و اعصاب باشد.
- سوراخ شدن یا خلیدگی پوست
- نفوذی
- زخم گلوله
- منبع سایت
ظاهر این نوع از زخم، به شکل گرد می باشد که ناشی از برخورد بدن با اشیا نوک تیز مانند سوزن، میخ و یا دیگر اشیای مخروطی و دندان ( مانند گاز انسان یا حیوان ) ایجاد می شود. اندازه زخم، عمق، خونریزی و درد به طور مستقیم با اندازه و نیروی شی سببی مرتبط است.
این نوع از زخم باز می تواند ناشی از هرگونه جسم یا نیرویی باشد که از طریق پوست به اندام های زیرین وارد می شود. با توجه به علت زخم، اندازه و شکل این زخم ها می تواند متغیر باشد. زخم های نفوذی می تواند تهدید کننده زندگی باشد و یا سبب آسیب جدی شوند. به خصوص اگر شامل اندام های حیاتی، رگ های خونی و یا اعصاب باشد.
این زخم منحصرا ناشی از شلیک گلوله توسط اسلحه گرم ایجاد می شود. این زخم ها در محل ورود، منظم، گرد و کوچک تر از اندازه گلوله هستند، جراحات وارد شده ممکن است اثر سوختگی بر روی لبه ها و بافت اطراف، به جای بگذارد. اگر گلوله از بدن خارج شود، محل خروج گلوله شکل نامنظمی خواهد داشت که بزرگتر از زخم ورودی است و معمولا دچار خونریزی می شود.
گلوله در یک خط مستقیم در داخل بدن حرکت می کند، به جز زمانی که با استخوان برخورد داشته باشد. اگر که گلوله به استخوان برخورد کند، می تواند سبب شکستن استخوان شود و یا در جهت دیگری منحرف شود. علاوه بر خطر برای اندام های حیاتی یا رگ های خونی مهم، حرکت سریع و مارپیچی گلوله می تواند آسیب جدی به بافت اطراف که از آن عبور می کند، شود.